பெங்களூரில் அப்பார்ட்மெண்ட் சிறுவர்களுக்கு கதை சொல்ல ஆரம்பித்து இன்றோடு ஒரு வருடம் கடந்துவிட்டது. மகிழ்வைப் பகிர ஒரு பதிவு தேவைப்படுகிறது.
வாசிப்பு பழக்கம் புதிய நண்பர்களை அறிமுகம் செய்கிறது , நகர வாழ்வின் தொடர் ஓட்டத்தின் நடுவில் மர நிழலாய் இருக்கிறது . தேடலின் விதையை தூவுகிறது . வரலாற்றின் முக்கியத்தை சொல்கிறது . இன்னும் எங்கெங்கோ அழைத்து செல்கிறது.அப்படித் தான் எங்கள் பகுதி சிறுவர்களுக்கு குழுவாக கதை சொல்லலாம் என்ற ஆசையும் வந்தது.
வெறும் மூன்று கதைகளை மூலதனமாக வைத்தே குருட்டு நம்பிக்கையில் ஆரம்பித்தது தான். சிறுவர்களுக்கான கதைகளை தேடி வாசிப்பு பழக்கம் நகர்ந்தது . தேட தேட தடையில்லாமல் கதைகள் கிடைத்துக் கொண்டேயிருந்தது. முதலில் நான் மட்டும் கதை சொல்ல பின்னர் நண்பர்கள் சிலரும் ஆர்வத்துடன் சேர்ந்துக்கொண்டனர். ஆனால் அனைத்து கதைகளிலும் நீதிப் போதனைகள் தூக்கலாகவே இருந்தது. சிறுவர்களுக்கு எப்பொழுதுமே நீதிப் போதனைகளுடன் தான் கதை சொல்ல வேண்டுமா ? அதுவும் கதையின் கடைசி வரி "Moral of the story is" என்று தான் முடிய வேண்டுமா ?
மெல்ல மெல்ல கதைகள் பற்றி பேசினோம் , கதைகளில் இது தான் நீதி என எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் , நீதி என்பது கதைக்கு அத்தியாவசயமான ஒன்றல்ல . கதையின் போக்கில் நல் கருத்துக்கள் இருக்கலாம் , அதை சிறுவர்களாகவே சிந்திக்க இடம் தருவோம் என்று முடிவு செய்தோம்.தற்பொழுது நீதிக்காக கதைகள் ஏதும் சொல்வதில்லை . கதையில் கருத்துக்கள் இருக்கிறதா என்பது பற்றி கூட அவ்வளவாக யாரும் அலட்டிக் கொள்வதில்லை.
வாரம் ஒரு நாள் அனைவராலும் நேரம் ஒதுக்க முடியுமா ? என்ற கேள்வி அடுத்து வந்தது . ஆனால் தொடர்ந்து ஒரு விஷயத்தை செய்வதன் மூலமே நாம் அதில் பயிற்சி பெற முடியும். சிறுவர்களுக்கும் அவர்களது வாழ்வியலில் இது ஒரு அங்கமாக இருக்கும்.ஆதலால் அனைவராலும் பங்கெடுக்க முடியாவிட்டாலும் தொடர்ந்து செய்வோம் என முடிவெடுத்தது தான் இந்த ஒரு வருடத்தின் கிட்டதட்ட 28 நிகழ்வுகள் நடத்த முடிந்தது.இந்த 28 என்பது எண் மட்டுமல்ல , அது அழகிய அனுபவம்.
சென்னையில் கடந்த சனவரி மாதம் , எழுத்தாளர் விழியன் அவர்கள் தனது இல்லத்தில் சிறுவர் இலக்கியம் சார்ந்து பட்டறை ஒன்றை நடத்தினார்.அதில் நிறைய நண்பர்களை சந்திக்க நேர்ந்தது . நிறைய புத்தகங்கள் அறிமுகமானது , வெவ்வேறு தளங்களில் சிறுவர்களுக்காக இயங்கும் நண்பர்களின் அனுபங்கள் பகிரப்பட்டது.கத்துக்குட்டியாக நானும் சில நண்பர்களும் அங்கு இருந்தோம் என்று சொல்லலாம்.பாரம்பரிய விளையாட்டு , விளையாட்டு மூலம் அறிவியல் சோதனைகள் , கூத்துப் பாடல் , பொம்மலாட்டம் , இயற்கை சார்ந்து இயங்குவது என அனைத்து அனுபங்களும் பகிரப்பட்டது.எனக்கு உற்சாக பாணமாக அமைந்தது.அப்பொழுது தான் தமிழின் தற்கால சிறுவர் இலக்கியம் பற்றி சுகுமாரன் அவர்களது புத்தகம் அறிமுகமானது.அவரும் நிகழ்விற்கு வந்திருந்தார்.அந்தப் புத்தகம் சிறுவர் இலக்கியம் சார்ந்து நிறைய பேசியது.ஒரு காலத்தில் தமிழில் மாதம் 50 சிறுவர் இதழ்கள் வந்திருந்ததாம் , தற்பொழுது வெறும் 10 இதழ்கள் கூட வருகிறதா ? என்ற கேள்வி மனதை உருத்திக் கொண்டேயிருந்தது.எங்களது குழுவில் நண்பர் ஒருவர் தான் விகடன் மாணவர் பத்திருக்கையில் இயங்கியதாக சொன்னார் , இந்த இரண்டு விஷயங்கள் தான் பஞ்சுமிட்டாய் இதழ் என்று உருமாறியது. முதல் இதழில் பெரியவர்களின் படைப்பே அதிகம் இருந்தது . இரண்டாம் இதழில் சிறுவர்களின் படைப்பு நுழைந்தது . சமீபத்தில்வெளியான் மூன்றாம் இதழில் சிறுவர்களின் படைப்பே அதிகம்.இனி வரும் இதழ்களும் அப்படியே அமைந்திடும்.
நிகழ்வு சார்ந்தே இதழை உருவாக்குகிறோம்.நிகழ்விலே சிறுவர்கள் கதைகள் சொல்கின்றனர்,தங்களது பயண அனுபவங்களை பகிர்கின்றனர்.நாங்கள் சொல்லும் கதைகளுக்கோ , புத்தகத்தில் வாசித்த கதைகளுக்கோ ஓவியம் வரைகின்றனர்.ஆக இதழுக்கு தேவையான அனைத்தும் எங்களுக்கு நிகழ்விலே கிடைத்துவிடுகிறது.இதழை வடிவமைக்கும் பணி மட்டும் எங்களுடையது.
கதைகள் அல்லாது , அவ்வப்பொழுது craft சார்ந்த நிகழ்வுகளையும் , தமிழ் எழுத்துக்கள் மூலம் புது புது விளையாட்டுகளையும் அறிமுகம் செய்தோம் . தேவையில்லாத ஆங்கில கலப்பு , சினிமா மற்றும் தொழில்நுட்பம் மூன்றையும் இந்தப் பயணத்தில் தவிர்த்திருக்கிறோம். இன்று திரும்பி பார்கையில் கொஞ்சம் ஆச்சரியமாக தான் இருக்கிறது.இன்றைய பெற்றோர்கள் சிறுவர்களுக்கு என்றதும் தங்களது கூச்சங்களை தவிர்த்து சிறுவர்களாய் மாற தயாராக இருக்கின்றனர். சிறுவர்களின் கை கோர்த்து "ஒரு குடம் தண்ணி ஊத்தி" விளையாடுகின்றனர் , ஆண் பெண் என்று பேரமெல்லாம் பாராமல் கும்மி பாடலுக்கு கும்மி அடித்து சிறுவர்களுடன் வட்டமிடுகின்றனர். அவர்களுடன் சேர்ந்து பாடுகின்றனர் . ஒரு குழுவாக சேர்ந்து செய்கையில் இவை அனைத்துமே சாத்தியமாகிறது.
பஞ்சுமிட்டாய் 3ம் இதழ் வெளியீட்டு நிகழ்வில் அப்படித் தான் சிறுவர்கள் நாடகமும் , சிறுவர் பாடலுக்கு (சினிமா பாடல்கள் அல்ல) ஆட்டமும் அரங்கேறியது. நிகழ்வின் முடிவில் புதிதாய் வந்த சிறுவர்கள் அடுத்த நிகழ்வு எப்பொழுது என்று கேட்கும் போது மனம் எங்கோ சிறகை விரித்து பறந்தது.
வாசிப்பு பழக்கம் புதிய நண்பர்களை அறிமுகம் செய்கிறது , நகர வாழ்வின் தொடர் ஓட்டத்தின் நடுவில் மர நிழலாய் இருக்கிறது . தேடலின் விதையை தூவுகிறது . வரலாற்றின் முக்கியத்தை சொல்கிறது . இன்னும் எங்கெங்கோ அழைத்து செல்கிறது.அப்படித் தான் எங்கள் பகுதி சிறுவர்களுக்கு குழுவாக கதை சொல்லலாம் என்ற ஆசையும் வந்தது.
வெறும் மூன்று கதைகளை மூலதனமாக வைத்தே குருட்டு நம்பிக்கையில் ஆரம்பித்தது தான். சிறுவர்களுக்கான கதைகளை தேடி வாசிப்பு பழக்கம் நகர்ந்தது . தேட தேட தடையில்லாமல் கதைகள் கிடைத்துக் கொண்டேயிருந்தது. முதலில் நான் மட்டும் கதை சொல்ல பின்னர் நண்பர்கள் சிலரும் ஆர்வத்துடன் சேர்ந்துக்கொண்டனர். ஆனால் அனைத்து கதைகளிலும் நீதிப் போதனைகள் தூக்கலாகவே இருந்தது. சிறுவர்களுக்கு எப்பொழுதுமே நீதிப் போதனைகளுடன் தான் கதை சொல்ல வேண்டுமா ? அதுவும் கதையின் கடைசி வரி "Moral of the story is" என்று தான் முடிய வேண்டுமா ?
மெல்ல மெல்ல கதைகள் பற்றி பேசினோம் , கதைகளில் இது தான் நீதி என எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் , நீதி என்பது கதைக்கு அத்தியாவசயமான ஒன்றல்ல . கதையின் போக்கில் நல் கருத்துக்கள் இருக்கலாம் , அதை சிறுவர்களாகவே சிந்திக்க இடம் தருவோம் என்று முடிவு செய்தோம்.தற்பொழுது நீதிக்காக கதைகள் ஏதும் சொல்வதில்லை . கதையில் கருத்துக்கள் இருக்கிறதா என்பது பற்றி கூட அவ்வளவாக யாரும் அலட்டிக் கொள்வதில்லை.
வாரம் ஒரு நாள் அனைவராலும் நேரம் ஒதுக்க முடியுமா ? என்ற கேள்வி அடுத்து வந்தது . ஆனால் தொடர்ந்து ஒரு விஷயத்தை செய்வதன் மூலமே நாம் அதில் பயிற்சி பெற முடியும். சிறுவர்களுக்கும் அவர்களது வாழ்வியலில் இது ஒரு அங்கமாக இருக்கும்.ஆதலால் அனைவராலும் பங்கெடுக்க முடியாவிட்டாலும் தொடர்ந்து செய்வோம் என முடிவெடுத்தது தான் இந்த ஒரு வருடத்தின் கிட்டதட்ட 28 நிகழ்வுகள் நடத்த முடிந்தது.இந்த 28 என்பது எண் மட்டுமல்ல , அது அழகிய அனுபவம்.
சென்னையில் கடந்த சனவரி மாதம் , எழுத்தாளர் விழியன் அவர்கள் தனது இல்லத்தில் சிறுவர் இலக்கியம் சார்ந்து பட்டறை ஒன்றை நடத்தினார்.அதில் நிறைய நண்பர்களை சந்திக்க நேர்ந்தது . நிறைய புத்தகங்கள் அறிமுகமானது , வெவ்வேறு தளங்களில் சிறுவர்களுக்காக இயங்கும் நண்பர்களின் அனுபங்கள் பகிரப்பட்டது.கத்துக்குட்டியாக நானும் சில நண்பர்களும் அங்கு இருந்தோம் என்று சொல்லலாம்.பாரம்பரிய விளையாட்டு , விளையாட்டு மூலம் அறிவியல் சோதனைகள் , கூத்துப் பாடல் , பொம்மலாட்டம் , இயற்கை சார்ந்து இயங்குவது என அனைத்து அனுபங்களும் பகிரப்பட்டது.எனக்கு உற்சாக பாணமாக அமைந்தது.அப்பொழுது தான் தமிழின் தற்கால சிறுவர் இலக்கியம் பற்றி சுகுமாரன் அவர்களது புத்தகம் அறிமுகமானது.அவரும் நிகழ்விற்கு வந்திருந்தார்.அந்தப் புத்தகம் சிறுவர் இலக்கியம் சார்ந்து நிறைய பேசியது.ஒரு காலத்தில் தமிழில் மாதம் 50 சிறுவர் இதழ்கள் வந்திருந்ததாம் , தற்பொழுது வெறும் 10 இதழ்கள் கூட வருகிறதா ? என்ற கேள்வி மனதை உருத்திக் கொண்டேயிருந்தது.எங்களது குழுவில் நண்பர் ஒருவர் தான் விகடன் மாணவர் பத்திருக்கையில் இயங்கியதாக சொன்னார் , இந்த இரண்டு விஷயங்கள் தான் பஞ்சுமிட்டாய் இதழ் என்று உருமாறியது. முதல் இதழில் பெரியவர்களின் படைப்பே அதிகம் இருந்தது . இரண்டாம் இதழில் சிறுவர்களின் படைப்பு நுழைந்தது . சமீபத்தில்வெளியான் மூன்றாம் இதழில் சிறுவர்களின் படைப்பே அதிகம்.இனி வரும் இதழ்களும் அப்படியே அமைந்திடும்.
நிகழ்வு சார்ந்தே இதழை உருவாக்குகிறோம்.நிகழ்விலே சிறுவர்கள் கதைகள் சொல்கின்றனர்,தங்களது பயண அனுபவங்களை பகிர்கின்றனர்.நாங்கள் சொல்லும் கதைகளுக்கோ , புத்தகத்தில் வாசித்த கதைகளுக்கோ ஓவியம் வரைகின்றனர்.ஆக இதழுக்கு தேவையான அனைத்தும் எங்களுக்கு நிகழ்விலே கிடைத்துவிடுகிறது.இதழை வடிவமைக்கும் பணி மட்டும் எங்களுடையது.
கதைகள் அல்லாது , அவ்வப்பொழுது craft சார்ந்த நிகழ்வுகளையும் , தமிழ் எழுத்துக்கள் மூலம் புது புது விளையாட்டுகளையும் அறிமுகம் செய்தோம் . தேவையில்லாத ஆங்கில கலப்பு , சினிமா மற்றும் தொழில்நுட்பம் மூன்றையும் இந்தப் பயணத்தில் தவிர்த்திருக்கிறோம். இன்று திரும்பி பார்கையில் கொஞ்சம் ஆச்சரியமாக தான் இருக்கிறது.இன்றைய பெற்றோர்கள் சிறுவர்களுக்கு என்றதும் தங்களது கூச்சங்களை தவிர்த்து சிறுவர்களாய் மாற தயாராக இருக்கின்றனர். சிறுவர்களின் கை கோர்த்து "ஒரு குடம் தண்ணி ஊத்தி" விளையாடுகின்றனர் , ஆண் பெண் என்று பேரமெல்லாம் பாராமல் கும்மி பாடலுக்கு கும்மி அடித்து சிறுவர்களுடன் வட்டமிடுகின்றனர். அவர்களுடன் சேர்ந்து பாடுகின்றனர் . ஒரு குழுவாக சேர்ந்து செய்கையில் இவை அனைத்துமே சாத்தியமாகிறது.
பஞ்சுமிட்டாய் 3ம் இதழ் வெளியீட்டு நிகழ்வில் அப்படித் தான் சிறுவர்கள் நாடகமும் , சிறுவர் பாடலுக்கு (சினிமா பாடல்கள் அல்ல) ஆட்டமும் அரங்கேறியது. நிகழ்வின் முடிவில் புதிதாய் வந்த சிறுவர்கள் அடுத்த நிகழ்வு எப்பொழுது என்று கேட்கும் போது மனம் எங்கோ சிறகை விரித்து பறந்தது.
No comments:
Post a Comment